Het zelfbedrog dat morgen heet.

Het gebruik van het woord “Morgen” kan een valstrik voor falen zijn, omdat het je in een toestand van uitstelgedrag kan houden. Dit fenomeen kan worden onderbouwd met een combinatie van psychologie, fysiologie en kwantumfysica.

Psychologie: Uitstelgedrag, ook wel bekend als procrastinatie, is een veelvoorkomend psychologisch fenomeen waarbij mensen taken uitstellen. Het gebruik van “Morgen” kan een vorm van zelfbedrog zijn, waarbij we onszelf wijsmaken dat we in de toekomst productiever of gemotiveerder zullen zijn dan op dit moment. Dit kan leiden tot het vermijden van verantwoordelijkheden en uiteindelijk falen.

Fysiologie: Onze hersenen reageren op onmiddellijke beloningen en prikkels. Wanneer we taken uitstellen tot “Morgen,” stellen we de beloning en voldoening die we uit het voltooien van die taak halen uit. Dit kan leiden tot een vicieuze cyclus van uitstel, omdat onze hersenen de voorkeur geven aan directe bevrediging boven toekomstige beloningen.

Kwantumfysica: In de context van kwantumfysica kan het gebruik van “Morgen” symbolisch worden geïnterpreteerd als het creëren van een onbepaalde toekomstige staat. Volgens het principe van kwantum superpositie zijn de toekomstige mogelijkheden open totdat ze worden waargenomen of gerealiseerd. Door taken naar “Morgen” te verschuiven, houden we die toekomstige mogelijkheden open, maar zonder actie zullen ze nooit worden waargenomen.

Samengevoegd vormen deze elementen een verklaring waarom het uitstellen van taken tot “Morgen” kan leiden tot falen. Het is belangrijk om bewust te zijn van deze valstrik en proactief te zijn bij het aanpakken van taken in het heden om succesvol te zijn.

Om dit patroon te doorbreken, is het belangrijk om doelen te stellen die in het heden plaatsvinden, met een duidelijke actie die je nu kunt ondernemen. Dit activeert je brein en kan je motiveren om in beweging te komen. Denk aan sport: je kunt niet winnen als je altijd zegt “straks,” je moet nu actie ondernemen om te slagen.